Τα γλέντια των αρχαίων Ελλήνων!

                                     ¨Όταν δεις έναν πολίτη μόνο του να τρώει 

                                         δίχως να έχει συντροφιά

                                                ή έναν ποιητή να μη θέλει το τραγούδι

                                             ούτε την μουσική,

                                               γι'αυτούς πρέπει να σκεφτείς πως χάσανε κι οι δύο,

                                         ο πρώτος τη μισή απ'όλη τη ζωή του

                                          κι ο δεύτερος τη μισή απ'όλη του την τέχνη''

  

Δειπνοσοφιστές(Β,28) ,Αθηναίος

          Οι στίχοι αυτοί επιβεβαιώνουν την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για την κοινωνική συναλλαγή και την διασκέδαση για την καλή ψυχική του κατάσταση και ευμάρεια. Το ομαδικό τραγούδι, η μουσική, τα κοινά τραπέζια και το ποτό συνοδεύουν τους ανθρώπους και στην χαρά αλλά και στην λύπη.Σε όλους τους αρχαίους λαούς

τα δείπνα και τα γλέντια έπαιζαν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των ανθρώπων. και οι Έλληνες φυσικά ήταν μέσα σε αυτούς.

         Οι δημόσιες ''εορτές'', οι θυσίες στους θεούς,τα διάφορα Μυστήρια , οι θρησκευτικές και κάθε είδους εορτές, οι αθλητικοί ή θεατρικοί αγώνες αποτελούσαν για τους αρχαίους Έλληνες την καλύτερη αφορμή για αξέχαστες συμποσιακές συναθροίσεις.

          Φιλάρεσκοι στο φαγητό και καλοφαγάδες ήταν οι Μακεδόνες και οι Θεσσαλοί σε αντίθεση με τους Αθηναίους που χαρακτηρίζονταν από το ''αττικηρώς ζην'', την λιτοδίαιτη ως προς το φαγητό ζωή των Αθηναίων. Όμως σε αντίθεση με το φαγητό, οι Αθηναίοι έπιναν σε μεγάλη ποσότητα κρασί...

            Πρέπει να ξέρουμε ότι οι διεθνούς πλέον λέξεις ''γαστρολογία'' και ''γαστρονομία'' προέρχονται από την αρχαιολελληνική ορολογία με τους φημισμένους γαστρολόγους και μάγειρες Αρχέστρατου και Μίθαικου. Χρησιμοποιούσαν ενδιαφέρουσες τεχνικές για το ψήσιμο των κρεάτων, σούβλες γίδες. Έχουμε αναφορές για το μαγείρεμα των οσπρίων αλλά και όλα τα είδη των μπαχαρικών που αρωμάτιζαν τα φαγητά τους.

         Ανάλογα με το είδος του γεύματος, έπαιρνε μέρος και σε διαφορετικό μέρος. Ναοί, εξοχή αλλά και σε κατοικίες. Εκεί, θα βρούμε τον ''ανδρώνα'' και τον ''γυναικωνίτη'', γιατί ούτε και οι γυναίκες εξαιρούταν αυτών των γευμάτων. Και βέβαια εκτός από το άφθονο κρασί και φαγητό που υπήρχε σε αυτά τα συμπόσια, οι Έλληνες φρόντιζαν φυσικά, και για την διασκέδαση τους . Ως αποτέλεσμα καθόρισαν μια σειρά σπονδών και δεήσεων, απαγγελία ποιημάτων αλλά και θέαση μουσικοχορευτικών παραστάσεων για να προσφέρουν κάθε είδους ευχαρίστηση σε αυτούς που έπαιρναν μέρος. Στο ''Συμπόσιο'' (11,8) του Ξενοφώντα μας περιγράφει την εμφάνιση μιας χορεύτριας , η οποία πετά ψηλά με περιστροφική κίνηση διάφορους τροχούς προτού αυτοί πέσουν το έδαφος.

         Βέβαια, τα γλέντια αυτά των αρχαίων Ελλήνων ήταν πολύ σημαντικά γιατί κάθε φορά που βρίσκονταν με αυτόν τον τρόπο συνήθιζαν να συζητούν. Άλλοτε θέματα απλά,καθημερινά και εύθυμα και άλλες φορές σοβαρά και πολυσύνθετα προβλήματα παντός περιεχομένου. Ζητήματα φιλοσοφικού, φιλολογικού, κοινωνικού, πολιτικού ή θρησκευτικού ενδιαφέροντος.

        Ως συμπέρασμα για την μικρή αυτή ανάλυση για τα γλέντια των αρχαίων Ελλήνων μπορούμε να πούμε  ότι αποτελούσε αστείρευτη πηγή γνώσης και προτροπής με κύρια μέσα μετάδοσης τον διάλογο και την διασκέδαση. Η συμποτική συνάθροιση προώθησε το πνεύμα της υγιούς άμιλλας και την φιλανθρωπίας των ανθρώπων της εποχής και μετέδωσε σε εμάς μια πληθώρα αξιών για την ζωή.

      

 Γιατί όπως λέει και ο Ν. Καζαντζάκης :

               ''Το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους''